Om 7:00 uur zitten we in de refter van het klooster aan het ontbijt. Volgens moederoverste is de overnachting en het ontbijt voor Pelgrims gratis. Maar we mogen een vrijwillige donatie doen. Omdat wij ons geen Pelgrims voelen valt de donatie zo ruim uit dat we net zo goed een vier sterren Hotel hadden kunnen nemen. Wij schrijven nog wat lovende woorden in het gastenboek en nemen afscheid van de nonnen en beloven in Rome de groeten te doen aan hun opperhoofd il Pape. Wij gaan Seina bekijken en denken dat het zo vroeg in de morgen lekker rustig zal zijn. Maar dat valt vies tegen. Wij worden in alle straten zowat overhoop gereden door vrachtauto's en busjes die de winkels en horecazaken bevoorraden voor het nieuwe toeristenlegioen dat in aantocht is. Om 10:00 uur vervolgen wij onze tocht naar rustiger oorden. Wij lopen vandaag door een prachtig landschap maar helaas wel over veel asfalt- en brede gravelwegen waar zogoed als geen schaduw is. Daar waar een beetje schaduw is proberen we een beetje af te koelen en weer op adem te komen. Vooral Anny heeft het zwaar en het laatste stukje tot Cuna is een lijdensweg. Gelukkig is het in ons hotel lekker koel zodat we weer een beetje tot leven komen. Het avondeten is een groot feest en doet de ontberingen van overdag snel vergeten.
30-05-2017, Abbadia Isola - Seina
Om 7:00 uur verlaten wij het klooster in Abbadia Isola en zetten koers richting Monteriggioni. Al voor 8:00 uur staan we voor de stadspoort van het volledig ommuurde Monteriggioni. Wij hebben Monteriggioni helemaal voor ons alleen samen met een aantal gemeentewerkers die de rommel van de toeristeninvasie van gisteren aan het opruimen zijn. Op een bijzonder rustig mensenleeg marktplein ontbijten wij onder een nu nog aangenaam zonnetje. Als wij tegen 9:30 uur Monteriggioni verlaten lopen wij langs immens grote parkeerplaatsen waar net de eerste bussen met toeristen aankomen. Wij zien vandaag ook weer een aantal fietsers die de begin dit jaar geopende Via Francigena fietsroute naar Rome volgen. Op sommige plaatsen is de fiets- en wandelroute het zelfde. Hier is blijkbaar niet iedereen blij mee want we hebben al een aantal informatiebordjes voor de fietsroute gezien die moedwillig zijn aangestoken. Omdat het vandaag ook weer tropisch heet zal worden willen ruim voor Seina ergens overnachten. Wij bellen een aantal adressen die in ons boekje staan maar krijgen overal het zelfde antwoord: complete! Van het thuisfront hebben wij nog een "geheim adres" gekregen. Dus bellen wij Podere la a Morra maar de telefoon wordt niet opgenomen. Wij bellen het nummer van de website wel 5 keer maar de telefoon blijft maar rinkelen. Omdat Podere la Morra maar ruim een KM van onze route ligt besluiten wij om er dan maar langs te lopen. Als Podere la Morra over een stoffige smalle veldweg naderen zien we dat de overbuurman zijn geiten aan het voeren is. De toegangspoort naar Podere la Morra is op slot. Als we aanbellen slaan er binnen een aantal honden aan. Op ons opmerkzaam geworden door het geblaf komt de overbuurman naar ons toe en vraagt of wij ook een kamer geboekt hebben in Podere la Morra. Als wij dit ontkennen zegt de oude boer dat wij dan van geluk kunnen spreken want hij heeft de afgelopen dagen al een aantal mensen voor de gesloten poort zien staan die kamers geboekt hadden. Hij heeft de nieuwe Russische eigenaar pas een keer gezien maar kan er niet mee communiceren omdat hij zelf geen Russisch spreekt. De oude man beklaagt zich dat er de laatste tijd steeds meer huizen en boerderijen worden opgekocht als belegging door Russen. Wij drukken nog een keer lang op de bel maar het geblaf wordt alleen maar luidruchtiger. Door de gesloten poort maken wij nog een foto en lopen dan teleurgesteld terug naar onze route richting Seina. Aan de rand van de stad Seina drinken we iets een bar en vragen ook hier naar overnachtings mogelijkheden. De ober doet goed zijn best en belt nog een aantal adressen maar zonder succes. Wij lopen verder naar het centrum van Seina en op de Piazza del Campo vragen wij aan een Carabinieri waar er ergens een overnachtings mogelijkheid is voor Pelgrims. Volgens hem worden er Pelgrims opgevangen in het nonnenklooster. Na wat zoekwerk hebben we het klooster gevonden en bellen aan. Een oude non maakt de deur open en monstert ons van boven naar beneden en terug. Als wij zeggen dat we arme Pelgrims zijn die helemaal uit Ollanda komen mogen wij binnenkomen. Wij krijgen een muffig klein kamertje maar we zijn er erg blij mee na een dag met verzengende hitte en meer dan 33 KM. Nadat wij onder de douche kilo's Toscanastof van ons hebben afgespoeld gaan wij avondeten in een naburig restaurantje.