19-10-2017, Campagnano di Roma - La Storta

Om 7:00 uur zitten we in een bar tegenover ons hotel aan een Italiaans ontbijt. Dat gaat snel zodat we om 7:15 vertrekken richting La Storta, waar we gisteren al een prijsgunstige  kamer geboekt hebben in een B&B. Het is vanmorgen erg nevelig zodat de uitlaatgassen van het vele verkeer blijven hangen. Dachten wij Rome niet te halen door al het stof op de grindwegen, nu betwijfelen wij ernstig of wij al deze stinkende uitlaatgassen wel overleven. De nevel heeft wel een groot voordeel, Anny heeft geen zonnebril nodig. Eenmaal buiten het centrum van Campagnano di Roma loopt de Via Francigena gelukkig over rustige smalle  asfaltwegen naar het Klooster van de Madonna del Sorbo. Die Italianen hebben voor de meest rare dingen een speciale Madonna, zelfs voor een afwasborstel. Ook in Nederland is de Madonna del Sorbo geen onbekende. De ouderen onder ons herinneren  zich nog de radio reclame uit de jaren '50 en '60: "Sorbo hier, Sorbo daar, Sorbo is uw hulp in huis." of zo iets. En nu staan wij hier voor het Santuario Madonna del Sorbo, het is voor ons een zeer emotioneel moment. In de kapel verwachten wij een beeld of op z'n minst een relikwie van een afwasborstel maar dat valt dan weer tegen. Of hebben wij niet goed gekeken. Wat we wel gezien hebben was een prachtige fresco boven het altaar, maar ook in de fresco konden wij geen afwasborstel ontdekken.Toch enigzins teleurgesteld vervolgen wij onze weg richting Formello en lopen door het Parco di Veio waar paarden en runderen grazen. Tegen 11:00 uur komen wij aan in Formello waar Anny op een bankje haar blaren verzorgt en de balans opmaakt hoeveel blaren er weer zijn bijgekomen sinds gisteren. Het totale aantal blaren is waarschijnlijk ruim voldoende voor een nieuw record in het Guiniss Book of Records. Na de blaren inspectie beklimmen wij in het historische centrum, naast de kerk San Lorenzo, een nieuw gebouwde moderne stalen toren met traptreden uit glas. De toren heeft een hoge symbolische waarde want op iedere traptree staat een plaatsnaam van een etappe plaats van de Via Francigena, vanaf Canterbury tot Formello. Boven op de toren kun je bij helder weer Rome zien liggen. Wij hebben pech, voor ons blijft Rome in nevelen gehuld. Voordat wij Formello verlaten drinken en eten wij een kleinigheid in een bar. Buiten Formello komen wij op een smal paadje dat door een bosgebied loopt. Als ik Iets vooruit loop zie ik een vrouw tegen een boom leunen. Als dichterbij kom vraagt de vrouw om hulp. Als ik de vrouw nader inspecteer zie ik dat het een Non is. Ze heeft pijn aan haar rechter knie en is niet meer instaat om alleen over het hobbelige paadje, dat hier steil naar beneden gaat, omlaag te lopen. Ik neem haar in de arm en voetje voor voetje dalen we samen af. Als ik zo intiem ben met de Non vraagt ze hoe ik heet. Hubertus! Wat een toeval, de Heilige Hubertus is haar lievelings Heilige en ze zal voor mij bidden. Dat is mooi meegenomen, mij kan niets meer gebeuren. Ondertussen heeft Anny mij ingehaald en ze denkt dat ik midden in het bos vreemd ga met een wildvreemde vrouw. De Non is van geboorte Italiaanse, zit in Griekenland in een klooster en is even op vakantie in haar geboorteland om vanaf Formello naar Rome te lopen. Dat zal in dit tempo wel 2030 worden voordat ze daar aankomt. Nu zit ik ineens opgescheept met twee invalide vrouwen. Dat is wat veel van het goede en ik zeg tegen de Non dat het paadje vanaf nu volledig vlak is tot op het St. Pietersplein. Wij nemen snel afscheid van de Non. Terwijl wij hard weglopen en in de haast bijna struikelen over de gaten en kuilen in het paadje, hoor ik de Non nog zeggen dat de Heer Hubertus moet belonen voor zijn barmhartige hulp. Onderweg halen wij nog een Amerikaans echtpaar in die we vanmorgen in Formello ook al hadden gezien. Als ze op vrijdag 20-10-2017 in Rome aankomen willen ze daar tot maandag blijven en daarna gaan ze nog een week naar Amsterdam. De vader van de vrouw komt oorspronkelijk uit Hoek van Holland. Na dit onderonsje vervolgen wij onze weg over een brede grindweg. Bij Anny beginnen de rugklachten weer zodanige vormen aan te nemen dat we weer een noodstop moeten inlassen. Een putdeksel langs de weg moet als zitplaats dienen. Na een kwartier rust en de nodige pijnstillers kunnen we weer verder. Wij lopen door een prachtig groen glooiend  bos- en weidegebied. Je krijgt absoluut niet de indruk dat je hier op amper 25 KM van het centrum van Rome bent.Tegen half vier in de namiddag bereiken wij de chaotische plaats La Storta. Er ligt hier veel afval langs de weg, hier is "Bella Italia" verre van "Bella", foei, foei! Ook hier moeten wij met Pape Francesco een hartig woordje over praten. Omdat Anny helemaal kreupel is gaan wij naar de eerste de beste bar om even uit te rusten en iets te drinken. Als wij de deur open maken worden wij luidkeels begroet met: "Hello, hello, hello, hello! Nice to see you again. Al onze fans zitten in de bar. Ook dat nog! Wij zoeken een tafeltje zo ver mogelijk weg in de hoek. Anny wil maar een ding en dat is rust. De luidruchtige Cannadees, Australiër, en de 5 Amerikanen hebben een slaapplek gevonden in een Nonnenklooster tegenover de bar. Wij drinken een cappuccino en gaan dan naar de vlakbij gelegen B&B. Tot overmaat van ramp krijgen wij daar een zolderkamer op de zesde etage. De arme Anny moet met een van pijn verbeten gezicht nog zes trappen omhoog klimmen. De zolderkamer is donker en heeft wel een erg laag plafond, wij kunnen er net staan. Het er langs gelegen badkamertje is alleen geschikt voor lilliputters. Anny maakt het allemaal niets uit, ze heeft alleen oog voor het bed. Binnen drie minuten is ze in dromenland. Om 19:30 gaan we in een naburig restaurant eten. Zeer tevreden over de genuttigde maaltijd gaan wij om 21:00 uur terug naar onze zolderkamer. Nog een keer zes trappen omhoog klimmen en Anny kan weer verder gaan met slapen. Wij zetten de wekker voor 6:30 zodat we na het Italiaanse voorverpakte ontbijtje, dat al klaar stond toen wij vanmiddag kwamen, om 7:30 morgenvroeg in de startblokken staan voor de laatste etappe. Wij hopen dat Pape Francesco morgenmiddag voldoende tijd voor ons heeft en dat zijn vrouw of zijn vriendin Tiramisu heeft gemaakt voor bij de koffie. Als Pape Francesco morgennamiddag onverhoopt geen tijd voor ons heeft en wij ook geen Tiramisu en koffie krijgen hebben wij die hele klote weg vanaf de Grote St. Bernhard helemaal voor niets gelopen. Al die pijnlijke blaren en stekende rugpijn helemaal voor niets, je moet er niet aan denken....