Onder het motto: "de Paus wacht wel op ons" hebben we gisterenavond geen wekker gezet. Met als resultaat dat ik vanmorgen wakker word van de felle zon die door het raam in mijn gezicht schijnt. Een blik op de telefoon laat zien dat het al half negen is en mijn medepelgrim snurkt er nog vrolijk op los. Als dat zo doorgaat wordt het Kerstmis voor we bij Pape Francesco aankomen. Ontbijten moeten we met een te goed bon van het Hotel in bar il Castello drie deuren verderop. Op de bon staat met grote letters dat het een Italiaans ontbijt betreft. Ieder een cappuccino en een croissantje, meer krijgen we niet voor onze te goed bon. Het voordeel is dat we snel klaar zijn met ons ontbijt en wij om 9:30 eindelijk kunnen vertrekken. Wij lopen door het historische centrum van Capranica richting het zuiden en het gaat over heel veel trappen omlaag. Eenmaal beneden komen we op een onverharde stoffige weg die door een soort kloof loopt. We zijn amper in de kloof komt er met veel te hoge snelheid een auto voorbij die ons in een zodanige dichte stofwolk zet dat wij elkaar op een afstand van 5 meter niet meer kunnen zien. G.v.d. wat een idioot! We kunnen amper nog ademhalen. Als we Rome überaupt nog levend halen gaan wij i.p.v. naar het St. Pietersplein maar beter regeltecht naar de dichtstbijzijnde longkliniek. Gelukkig hebben wij een paar kilometer verder de keuze tussen een route over stoffige onverharde en gedeeltelijk verharde wegen of een iets langere route door een bosgebied. De keuze is gauw gemaakt en wij hebben er geen spijt van. Wij wandelen heerlijk in de schaduw langs een kabbelend beekje en het voornaamste, volledig auto en stofvrij. Als wij uit het bos komen zien wij de plaats Sutri op een heuvel voor ons liggen. Dat komt goed uit want wij willen pauzeren en iets eten. Wij vervolgen de route naar rechts, maar na 100 meter merken wij dat dit pad aan Sutri voorbij gaat. Wij gaan terug en zien bij het pad dat uit het bos komt twee mannen staan. Als we ze tot op 10 meter genaderd zijn roept een van de mannen: Hello, we know you! We've seen all of your video's of the via Francigena on Youtube. De man is uit Canada en zijn Compagnon komt uit Australië. Blijkbaar zijn we in Canada en Australië wereld beroemd want de mannen zijn helemaal over hun toeren dat ze ons hier zien en maken verschillende foto's van ons. We hoeven nog net geen handtekeningen uit te delen. De mannen hebben elkaar 5 jaar geleden ontmoet op de pelrimsweg naar Compostella en sindsdien lopen ze samen ieder jaar een Pelgrimsweg. Dit jaar de Via Francigena vanaf de grote sint Bernhard naar Rome. Als voorbereiding en informatie hebben ze video's bekeken en blijkbaar ook die van ons. Op mijn verzoek maakt de Australiër met mijn telefoon een foto van ons. Na dit intermezzo gaan wij naar het pittoreske en gezellige marktplein van Sutri en eten en drinken daar iets. Gesterkt vervolgen wij onze weg richting Monterosi. Bij het archeologisch park van Sutri kunnen we kiezen voor de kortere route langs de grote weg of een iets langere veldweg. Wij kiezen de veldweg maar krijgen daarna toch nog een stuk asfaltweg onder onze zolen. Daarna gaat het gelukkig weer over veldwegen langs voornamelijk hazelnoot plantages. Langzaam maar zeker wordt de pijn in de onderrug van Anny ondraaglijk. Wij houden een noodstop bij een waterbron waar de plaatselijke bevolking flessen met water komt vullen. Een vriendelijke grote witte hond komt ons gezelschap houden en kijkt met treurige ogen naar de van pijn kreunende Anny. Na het innemen van een paar paracetamols kunnen wij na een kwartier onze weg vervolgen en nemen wij afscheid van "il Cane". Voor dat wij Monterosi bereiken komen wij langs verschillende grote golfbanen. Bij de eerste de beste bar lassen we weer een pauze in en drinken een heerlijk koel glas bier. Daarna nemen we nog een kijkje in de kerk van Monterosi waar om 17:00 in de namiddag een heilige mis aan de gang is voor een handvol oudere mensen. Gemiddeld zijn de gelovigen wel 70 jaar, dus behoorlijk oud. Als wij de kerk verlaten gaat het met de rugpijn van Anny iets beter. Een Wonder? Pas morgen zullen wij het weten want het is nog maar een paar meter naar onze B&B tre Olivi. Onze vriendelijke gastvrouw staat ons al aan de deur op te wachten en wij krijgen een prachtige kamer met alles erop en eraan. Avondeten doen we uitstekend bij Osteria da Angelica. Om 21:45 uur zijn we weer terug in onze luxe kamer. Voor morgenvroeg zetten wij de wekker om 7:00 uur zodat wij om 7:30 uur kunnen ontbijten en wij zeker voor 8:00 uur oppad zijn richting Rome. Pape Francesco kan tenslotte niet eeuwig op ons wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten