04-06-2017, Gallina - Radicofani

Om 5:30 uur staan we al naast het bed. Anny heeft geslapen als een os en voelt zich weer redelijk fit. Helaas kunnen wij hier niet ontbijten. Maar de vrouw des huizes heeft ons gisterenavond verteld dat er na een paar honderd meter rechts van de weg een bar is die om 6:00 uur al open is. Om even voor zes uur zijn we al oppad. De temperatuur is nu nog heerlijk om te lopen. De bar komt snel in het zicht en wij verheugen ons al op een heerlijke cappuccino met een aantal goed belegde panini's. Als wij dichterbij komen zien we tot onze schrik dat alle rolluiken nog dicht zijn. De deur is op slot en op het bordje langs de deur staat dat de bar op zondag gesloten is. De Bar en Ristorante in de buurt van het ongeveer 8 KM verder gelegen plaatsje Beyfin zijn volgens onze informatie sinds enige tijd gesloten. Ons blijft daarom niets anders over om dan maar proberen te overleven met het  kleine noodrantsoen  dat altijd in mijn rugzak zit. Deze noodvoorraad die bestaat uit 2 muesli reepjes is voor tijden van oorlog en/of acute voedselschaarste. Vandaag is z'n dag! Wij proberen zover mogelijk te lopen voordat  wij onze noodvoorraad aanspreken. Na ruim twee uur lopen kunnen wij ons niet meer beheersen en verslinden wíj  in een keer de totale noodvoorraad. Wij moeten nog ver en het gaat stevig bergop. Zonder extra eten gaan wij Radicofani niet halen. Wij hopen op een wonder! Rond 9:00 uur komen wij langs een Agriturismo waar ze kamers verhuren. Wij vragen aan een man die de bloemen water aan het geven is of we een cappuccino en een pannini kunnen krijgen. Een cappuccino behoort  niet tot de mogelijkheden maar een pannini met frisdrank is geen probleem. Over dit aanbod hoeven wíj  niet lang na te denken. Wij gaan mee naar een grote eetzaal waar wij uit een goed gevulde  koelvitrine kunnen kiezen uit wel 10 soorten kaas. De goede man zet de oven aan om de broodjes te bakken. Wij moeten nog 10 minuten geduld hebben voordat we kunnen aanvallen. De warme panini's smaken heerlijk en wij eten het verpakkingspapier zowat mee op. Zonder honger valt de klim naar het op 780 meter hoogte gelegen Radicofani best wel mee. Er zijn vandaag veel fietsers onderweg die volgens de bordjes op de fietsen de Tuscany Trail 2017 fietsen. Veel fietsers gaan ons in sneltreinvaart voorbij maar sommige jonge kerels fietsen bergop nog langzamer dan Opa en Oma met een zware rugzak te voet. Om 13:30 lopen wij het historische centrum van Radicofani binnen en zijn blij verrast dat er vandaag een soort oude ambachten markt is. Prachtige motieven om op video vast te leggen. Van Anny moet ik mijn film  enthousiasme nog even uitstellen want wij moeten eerst ergens een slaapplek zien te vinden. Wij vragen een mevrouw die achter een weefstoel zit waar de touristeninformatie is. Die is volgens de vriendelijke dame nog tot 17:00 uur gesloten. Als we haar vertellen dat we een hotel, Albergo  of B&B zoeken geeft ze ons het advies om naar Albergo La Torre te gaan. Dit blijkt een goede  tip. De Albergo ligt aan de rand van het historische centrum. Wij krijgen een prachtige kamer. Snel de zware rugzakken af, de bezwete wandelschoenen uit, een beetje wassen en dan gaan we het oude Ambachtenfestival bekijken. Maar niet voordat Anny in de kerk van Radicofani een kaars heeft opgestoken voor het spoedige herstel van mevrouw Klaar Koomen. Het is inmiddels al de dertigste kaars die Anny opsteekt voor mevouw Klaar Koomen. De  dure Italiaanse kaarsen slokken inmiddels een groot deel van ons vakantiebudget op. Als dat zo doorgaat zullen wij door financiële problemen Rome nooit halen. Wij slenteren verder door Radicofani en zien o.a. een mandenvlechter, wever, scharenslijper, smit, oude traktoren en een werkende dorstkast. Oude tijden herleven. In een smal steegje zie ik een driewielige Vespa Ape staan. Terwijl ik het vehikel aan het fimen ben komt de eigenaar van de Ape naar mij toe en vraagt waar ik vandaan kom. Als ik zeg dat ik uit Ollanda kom raakt de man in vuur en vlam. Ik moet in zijn levensmiddelenwinkel komen kijken naar een boek van twee Nederlandse Pelligrini.
De man neemt mij mee naar het romantische pleintje waar zijn winkeltje ligt. Hij gaat naar binnen en is binnen drie tellen terug met het boek: "Vier vrije voeten" van Guus Wesselink en Riet van Laake. Ik roep Anny die verderop naar een verzameling bloeiende potplanten staat te kijken. Als Anny is gearriveerd laat de man vol trots de bladzijde in het boek zien waarop een foto van zijn winkeltje staat. Wij kennen het boek al omdat, Oliviero, de eigenaar van een Bar in Costa Mezzano in de Povlakte, ons het zelfde boek liet zien omdat er een foto van hem in stond. Pas als de levensmiddelenman weer met het boek naar binnen is herinneren wij ons dat ook Ger en Thea Lenssen op 11 juni 2016 verslag deden over een bezoek aan dit winkeltje op de Piazzetta del Teatro in Radicofani. Moe van het geslenter gaan wij terug naar onze Albergo. Wij nemen plaats op het lege terras en bestellen een glas bier en een glas rode wijn. Wij zitten amper als er steeds meer mensen in feestkleding vanuit de Albergo naar buitenkomen en rondom ons plaatsnemen op het terras. Al snel zijn we, door onze uit de toon vallende outfit in dit deftige gezelschap, ongewild het middelpunt van de belangstelling. De bekende vragen: waar komen jullie vandaan? Waar gaan  jullie naar toe? Wij krijgen veel adviezen hoe we op de snelst mogelijke manier met auto, bus, trein en vliegtuig in Rome kunnen komen. Als we verklaren dat we alleen te voet naarvRomw willen, worden we door een groot deel van het deftige gezelschap uitgelachen. De hele familie van wel 60 personen is bijelkaar vanwege een doopfeest. Vanmorgen is het kleine feestvarkentje  gedoopt en daarna heeft de hele familie in Albergo La Torre royaal gegeten en gedronken.

Een aantal mannen zijn al behoorlijk in de olie en gaan met flessen wijn rond om de glazen bij te vullen. Ook het lege wijnglas van Anny wordt weer tot aan de rand gevuld zodat we, of we willen of niet, moeten delen in de feestvreugde. Het was nog lang onrustig in Radicofani.....Salute!, Salute, Salute!