zeer uitbundig met meerdere gangen en verschillende soorten kaas en rode wijn, het ontbijt daarentegen is heel simpel. Koffie of thee en droog brood met jam. Werd er gisterenavond voor en na het eten nog hardop gebeden door de zes Paters, van morgen niets van dat alles. Blijkbaar vinden ook de Paters het niet nodig om onze Lieve Heer te bedanken voor zo'n karig ontbijt. Na het ontbijt willen we afrekenen en vragen aan een Pater waar we kunnen betalen. Dat moet volgens hem bij de Pater die over de financiën gaat, die hij wel even zal gaan halen. Na vijf tellen is hij alweer terug en zegt dat hij de bewuste Pater niet kan vinden, maar geen nood wij kunnen ook aan hem betalen. Wij overhandigen hem de verlangde 70,00 Euro, die hij onmiddellijk in zijn habijt stopt. Een bonnetje of een factuur krijgen we niet van hem, wel wenst hij ons nog een buon Camino.
Als we Convento San Francesco verlaten is het alweer prachtig zonnig wandelweer. Waren wij tot gisteren sinds onze start in Pontremoli maar 1 pelgrim tegengekomen, vandaag is het een drukte van je welste met rugzaktoeristen. Voor en achterons zien we zwaar bepakte mensen lopen. Even buiten San Miniato Basso halen wij de groep van 21 in die ook in het klooster hebben geslapen. Wij praten even met wat mensen en vernemen dat ze naar Chianni gaan. Dat is ook ons doel voor van daag en wij beginnen ons af te vragen waar al deze mensen een slaapplek vinden. Onderweg naar Chianni zijn geen overnachtingsmogelijkheden en ook in het gehucht Chianni zijn geen Hotels, Albergo's of B&B's, er is alleen een klooster met een Ostello voor Pelgrims. Dus snel bellen naar het Ostello en reserveren. De man aan de andere kant van de lijn zegt maar twee woorden: sono completo. Wij proberen hem nog tot andere gedachten te brengen door te zeggen dat wij twee heel oude pelgrims zijn uit Ollanda. Maar het mag niet baten, wij krijgen wel van hem twee telefoonnummers van Hotels in Gambassi waar we het maar moeten proberen. Hij voegt er wel nog aan toe, als de hotels ook vol zijn kunnen wij in het Klooster ergens op de grond slapen en wenst ons een buon Camino.
Op de grond slapen? Wij geven de voorkeur aan een comfortabel bed, maar moeten daarvoor doorlopen naar het ongeveer een uur verder gelegen Gambassi waar volgens ons boekje een hele serie overnachtingsmogelijkheden zijn. Rond het middaguur zijn we in het plaatsje Coiano waar, volgens een bord langs de weg, achter de kerk een picknickplaats is voor Pellegrini. Na het karige ontbijt hebben we best wel honger. Helaas hebben we onderweg het enige winkeltje gemist of het is er niet meer. In onze rugzakken zitten alleen nog maar twee appels en een pakje Tuc koekjes. Als we bij de Picknickplaats aankomen zitter er al een stuk of 12 mensen met grote rugzakken waaronder ook de 35 jarige Elisa Bechere uit Turijn die ons hartelijk begroet. De vrolijke en altijd met iedereen kwekkende Elisa was drie dagen geleden de eerste Pelgrim die we tegen kwamen. Sindsdien hebben wij elkaar onderweg iedere dag weer ergens ontmoet. Elisa loopt samen met haar kleine hondje Misses. Loopt samen is wat overdreven want ongeveer de helft van de tijd moet Elisa het kleine hondje dragen omdat het beestje niet meer vooruit wil. Anny is inmiddels dikke maatjes met Misses en mag haar aaien en knuffelen. Van mij wil Misses tot nu toe niets weten en als ik weer probeer om haar te aaien begint ze venijnig te keffen. Elisa en Misses hebben geen overnachtingsproblemen want Elisa heeft maanden geleden thuis al alle overnachtingen gereserveerd. Voor vanavond heeft ze gereserveerd in het Ostello in Chianni. Terwijl we uitrusteen en ons noodrandzoen aanspeken gaan we ook maar eens onze overnachting in Gambassi reserveren en beginnen bovenaan de lange lijst met mogelijkheden. Maar overal krijgen we bijna het zelfde antwoord, het is Pasen we zijn vol. Doorlopen naar de toeristenplaats San Gimignano waar veel hotels zijn is voor ons geen optie omdat we dan ruim boven de 40 km komen. Dat is voor een paar Ouden van Dagen te veel van het goede. Net als we weer verder willen lopen komt ook de groep van 21 aan en raak ik in gesprek met de leidster van de groep. Het is een van oorsprong uit Duisland afkomstige vrouw die al meer dan 25 jaar in Toscana woonachtig is. Ze vertelt heel entoesiast dat ze een aantal keren per jaar met een grote groep mensen op kleine gedeeltes van de Via Francigena onderweg is voor het Italiaanse reisbureau Walden (www.waldenviaggiapiedi.it) dat zich heeft gespecialiseerd in wandelvakanties. Ze loopt ook in Duitsland regelmatig met groepen Italianen over de ons niet onbekende Rheinsteig. De overnachtingen voor de 21 mensen waarmee ze nu op de Via Francigena onderweg is heeft ze al maanden terug gereserveerd. Als ik haar aanspreek op het feit dat ze op de Via Francigena als commerciële organisatie gebruik maakt van overnachtingsfaciliteiten die toch eigenlijk bedoeld zijn voor echte Pelgrims heeft ze opeens geen tijd meer en is het geprek ten einde. Dan lopen wij maar weer snel verder richting Chianni. Onze route loopt door vrijwel onbewoond gebied over voornamelijk onverharde wegen met links en rechts vaak schitterende vergezichten. Ongeveer 1 km voor het gehucht Chianni en het daar gelegen klooster komen wij geheel onverwacht links van de weg een bar tegen. Een geschenk uit de Hemel!
Wij nemen ons uitvoerig de tijd voor een dik stuk gebak met cappucino en een glas bier na. Net als we aan het betalen zijn komt de groep van 21 langs. Wij lopen achter hun aan en al snel zien wij links van de weg het grote kloostercomplex liggen. Als we bij het klooster zijn gaat de hele groep linksaf en als een aantal mensen zien dat wij doorlopen vragen ze verbaasd waar wij slapen. Als wij zeggen dat wij dat nog niet weten kijken ze ons ongelovig aan en wensen ons nog een goede voortzetting van onze Camino. Wij hebben definitief besloten om nog minimaal een klein uurtje door te lopen tot Gambassi waar een Tourist Information is. Als we daar aankomen is het eerste wat de jonge dame achter de balie tegen ons zegt dat het Pasen is en daardoor erg druk. Ze begint een lijst met overnachtingsadressen te bellen in en rond het centrum van Gambassi, maar dat blijkt na een kwartier een vruchteloze onderneming. Dan heeft ze nog een lijst met Agri Turismo bedrijven, maar die liggen allemaal ver buiten het centrum. Wij vragen het meisje om dan maar bij de dichtstbijzijnde te beginnen met bellen. Ook dat lijkt op niets uit te lopen, tot ze op een afstand van 3 km buiten Gambassi een mevrouw aan de lijn heeft die een appartement heeft dat niet bezet is. Maar de vrouw wil eigenlijk nog geen gasten ontvangen omdat ze zelf net terug is van vakantie en het bed in het appartement is nog niet opgemaakt. Pas als het meisje zegt dat het twee Nederlandse Pellegrini zijn die dringend een slaapplek nodig hebben gaat de vrouw akkoord en wil ze ons zelfs met de auto komen ophalen. Tien minuten later stappen wij voor de Tourist Information in de auto van een vrolijke mevrouw die zo snel spreekt dat we haar nauwelijks kunnen volgen. Wij begrijpen dat ze zelf net terug is van een reis naar Cuba en dat er iets is met het bed maar van de rest van haar verhaal blijft voor ons wazig. We zijn blij als ze voor een groot woonhuis stopt waar haar man ons al staat op te wachten en ons hartelijk welkom heet. Na het beantwoorden van de gebruikelijke vragen waar we vandaan komen en waar we de Via Francigena zijn begonnen gaan we samen met de man en de vrouw naar het aan de zijkant van het huis gelegen appartement dat een eigen ingang heeft. Het appartement is ruim en zeker voor 4 of 6 mensen geschikt. Als we in de slaapkamer komen blijkt inderdaad dat het bed nog niet is opgemaakt. De vrouw begint onmiddellijk dekens, lakens en slopen uit de kast te halen en Anny helpt haar met het opmaken van het bed. De dames hebben er plezier in en ze werken samen alsof ze nooit anders gedaan hebben. Ondertussen vertelt de man dat hij 15 hectaren rode druiven heeft en ook veel olijven waarvan hij zelf olie maakt. Omdat er in de directe omgeving geen mogelijkheid is om iets te eten wil de man ons om 19:00 uur naar het centrum van Gambassi brengen. Dat aanbod slaan we niet af en om klokslag 19:00 uur staat de man met de auto voor de deur van ons appartement en brengt ons naar een Pizzeria in Gambassi. Hij wil ons ook weer komen ophalen, maar dat vinden wij niet nodig. Wij eten uitbundig en om even na 21:30 uur lopen we gewapend met twee zaklantaarns over een pikdonkere weg op zoek naar onze Agri Turismo Arena di spiersa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten