Om
8:00 uur zitten we in Fucecchio in Albergo La Campagnola aan het ontbijt. De
vrolijke uit Napoli afkomstige eigenaar van de Albergo ziet er
persoonlijk op toe dat we niets te kort komen want we zijn tenslotte
Pellegrini. Als hij de schuifdeuren van de eetzaal open maakt schijnt
de zon naar binnen en zingt hij uit volle borst en met grootse
gebaren het liedje "O sole mio". En "il sole" zal
ook vandaag weer de hele dag blijven schijnen. Om 09:00 uur
vertrekken wij op ons gemak. Na de lange etappe van gisteren hebben
wij ons voorgenomen om het vandaag heel rustig aan te doen. Om 12:30
zijn we in San Miniato Basso en vinden wij het de hoogste tijd voor
Cappuccino met gebak. Wij willen vandaag overnachten in het op een
heuvel gelegen San Miniato Alto. Tijdens het koffiedrinken bellen we
ons lijstje met overnachtingsadressen in San Miniato Alto en tot onze
schrik horen we overal dat ze al "completo" zijn. We
lezen dat er in San Miniato Alto een Toeristeninformatie is en we
zijn vol goede moed dat ze daar nog wel een overnachtingsadresje voor
ons hebben. Wij vervolgen onze mooie wandeling naar San Miniato Alto.
Het is even flink klimmen geblazen maar de panorama's links en rechts van
de route zijn echt "Toscaans", prachtige groene heuvels met
gekleurde landhuizen en veel cipressen. Onder de felle zon komen we
om even voor 15:00 uur flink bezweet aan in het eeuwenoude centrum
van San Miniato Alto. De dame in de Toeristeninformatie fronst haar
voorhoofd als we vragen naar een overnachtingsmogelijkheid. Het is
vandaag goedevrijdag en het is volgens haar door het Paasweekend erg
druk in San Miniato Alto. Toch doet ze haar uiterste best en belt wel
10 adressen, allemaal zonder succes. Dan vraagt ze of we Pellegrini
zijn, natuurlijk zijn we Pelgrims. Die kunnen volgens haar ook
terecht in het klooster San Francesco. Ze kan het klooster niet
bellen omdat ze het nummer niet heeft. Veel verder lopen willen wij
vandaag niet meer dus dan maar richting Convento San Francesco. Wij
moeten heel San Miniato Alto door om bij het klooster te komen. Dit
is geen straf want er is veel te zien in het kleine plaatsje. Als we
in de buurt van het klooster komen zien we voor de grote ingangsdeur
een oude kleine dikke gebochelde Pater druk in gesprek met een
mevrouw die een werkschort draagt. Als we dichterbij komen roept de
Pater al: aaahhh Pellegrini! Wij knikken vol overtuiging van ja en
ondersteunen het nog met Si, Si, Si, Si. Als we vragen of we kunnen
overnachten vraagt de mevrouw op strenge toon of we gereserveerd
hebben. Wij schudden voorzichtig ons hoofd van nee. Dan hebben we
volgens haar een probleem want ze verwacht vandaag al 23 mensen die
wel gereserveerd hebben. Dan doet de gebochelde Pater een goed
woordje voor ons en zegt tegen de mevrouw als er 23 kunnen slapen
kunnen er ook wel 25 slapen. De mevrouw gaat overstag en vraagt of
we de kamer willen zien. Kamer? Wij hadden ons in het gunstigste
geval al helemaal ingesteld op een grote slaapzaal met 25 mensen. Wij
lopen met de mevrouw door een lange hol klinkende gang, aan het einde
moeten we naar de derde verdieping over een brede marmeren trap. De
traptreden zijn diep uitgesleten, geen wonder want het oudste
gedeelte van het kloostercomplex is uit het jaar 1276. Als we op de
derde verdieping aankomen gaan we door een doolhof van donkere
gangetjes en piepende en krakende deuren. Dan komen we in een oude
rommelige keuken met een granieten aanrecht. De vrouw verontschuldigt
zich voor de rommel, ze zijn de keuken aan het renoveren. Vanuit de
keuken komen wij in ons domein, een ruime slaapkamer met aangrenzende
badkamer. De vrouw vraagt of wij de kamer willen. Ja, heel graag! Dan
krijgen we in rap Italiaans te horen dat het avondeten om klokslag
20:00 uur begint en het ontbijt begint om precies 08:00 uur. Voordat
we nog iets kunnen vragen is de vrouw weer weg en laat ons ons in
verbijstering achter. Wij kijken eens goed rond waar we terecht gekomen
zijn. Bed, nachtkastjes en kleerkast waren in grootmoederstijd al
antiek. Aan de muur boven het bed hangt een kruisbeeld en aan de
tegenoverliggende muur een schilderij van Maria met kind. Vanuit het
raam hebben wij een Goddelijk uitzicht over de verre omgeving. Ik ben
al enthousiast maar Anny doet eerst nog de gebruikelijke test door
met haar vinger over de bovenkant van de kleerkast te wrijven en de
beddenlakens en wc te inspecteren. Gelukkig is alles 100% in orde en
krijgt de kamer en badkamer het Anny-keurmerk. Anny is nog moe van de
lange etappe van gisteren en gaat een middagdutje doen. Ik ga snel
douchen en wil daarna zonder zware rugzak San Miniato Alto ontdekken.
Vanuit onze slaapkamer kom ik weer in de keuken maar dan beginnen
problemen. Ik kan mij echt niet meer herinneren hoe we hier gekomen
zijn. De doolhof van donkere gangetjes en oneindig veel de zelfde
deuren is voor mij niet te doorgronden en ik dool als een kip zonder
kop door het klooster. Als ik denk dat ik het avondeten om 20:00 uur
ga missen kom ik gelukkig de mevrouw met de werkschort tegen en die
heeft al door dat ik volledig de weg kwijt ben. Ik mag met haar
meelopen want ze moet toch naar de uitgang om de andere gasten op te
halen. Als we bij de hoofdingang aankomen staat daar een groep van 21 mensen met rugzakken. Een mevrouw met rugzak en een badge op, die
duidelijk de leiding heeft, is bezig om iedereen tot Pelgrim te
bombarderen door ze een Pelgrimspas te overhandigen. Tijdens het
avondeten komen wij erachter dat deze mensen een 3 daagse
wandelvakantie geboekt hebben bij een commerciële reisorganisatie en
met een Pelgrimpas kunnen ze hier relatief goedkoop overnachten en
eten. Wij zijn geen echte Pelgrims maar dit is wel helemaal
oneigenlijk gebruik van een onderkomen dat voor Pelgrims bedoelt is.
Het is vandaag goede vrijdag en er is om 21:30 een "Processione del Cristo Morto".
Hier de link naar ons beeldverslag van een wel heel bijzondere processie.
Het is vandaag goede vrijdag en er is om 21:30 een "Processione del Cristo Morto".
Hier de link naar ons beeldverslag van een wel heel bijzondere processie.
Op de achtergrond links zien we nog de laatste met sneeuw bedekte bergtoppen.
Het uitzicht vanuit onze slaapkamer in Convento San Francesco.
Het avondeten in de Refter
Na het avondeten worden door een Pater onze pelgrimspassen gestempeld en de commerciële reisleidster kijkt vol bewondering naar onze verzameling stempels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten