Terwijl er zich donkere wolken boven Orio Litta verzamelen tref ik Anny bij de kerk en wij lopen samen naar het Palestra Comunale waar Anny kwartier heeft gemaakt in de torenkamer. We zijn nauwelijks binnen of het begint te onweren en te stortregenen. Anny laat mij vol trots de torenkamer zien, waar twee eenpersoonsbedden staan waarvan Anny er al een in gebuik heeft genomen. Ik trek mijn schoenen uit en loop naar het raam
om het onweer gade te slaan en merk dat de houtenvloer nat is. Als ik naar boven kijk zie dat het dak lekt net boven het voeteneinde van Anny' s bed. De matras is al totaal doorweekt.
Snel op zoek naar een emmer om het hemelwater op te kunnen vangen. We rennen door het hele gebouw maar (poets)kasten waar je een emmer zou kunnen vinden zijn afgesloten. Op een antieke kast staat een eveneens antieke koperen sierketel. Het is voor iedereen duidelijk dat de ketel er als sierraad staat en niet als gebruiksvoorwerp. Maar nood breekt wetten..
om het onweer gade te slaan en merk dat de houtenvloer nat is. Als ik naar boven kijk zie dat het dak lekt net boven het voeteneinde van Anny' s bed. De matras is al totaal doorweekt.
Snel op zoek naar een emmer om het hemelwater op te kunnen vangen. We rennen door het hele gebouw maar (poets)kasten waar je een emmer zou kunnen vinden zijn afgesloten. Op een antieke kast staat een eveneens antieke koperen sierketel. Het is voor iedereen duidelijk dat de ketel er als sierraad staat en niet als gebruiksvoorwerp. Maar nood breekt wetten..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten