Kort voor Lambrinia eet ik in een klein Mariakapelletje, waar er in heel Italië duizenden van zijn, een appel. Het is mijn laatste appeltje voor de dorst want verder is mijn hele proviand en eten op.
De noodvoorraad zit in de rugzak van Anny. Als ik weer verder wil lopen gaat mijn telefoon, het is een opgewekte Anny, ze is in Orio Litta en heeft al twee slaapplaatsen aangeboden gekregen in het Palestra Comunale.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten